باز شدن چسب ایمپلنت

ایمپلنت دندان یکی از محبوب ترین روش های جایگزینی دندان های از دست رفته در سال های اخیر بوده است. با پیشرفت تکنولوژی و مهارت متخصصین ایمپلنت، این روش نتایج بسیار موفقیت آمیز و رضایت بخشی برای بیماران به همراه داشته است. اما گاهی اوقات ممکن است ایمپلنت دچار مشکلاتی مانند شل شدن یا افتادن روکش ایمپلنت شود که نگرانی هایی را برای فرد ایجاد می کند.

در این مقاله قصد داریم به طور جامع به موضوع باز شدن چسب ایمپلنت و علل احتمالی آن بپردازیم. همچنین راهکارهای پیشگیری و درمان این مشکل را بررسی خواهیم کرد تا افراد دارای ایمپلنت بتوانند با آگاهی بیشتر از سلامت ایمپلنت خود مراقبت کنند. لازم به ذکر است که این مطلب برای انتشار در سایت کلینیک دندانپزشکی نیکس آماده شده است.

علت های شل شدن و افتادن روکش ایمپلنت

یکی از مشکلاتی که ممکن است برای ایمپلنت دندان پیش بیاید، شل شدن یا افتادن روکش ایمپلنت است. علل مختلفی می توانند باعث بروز این مشکل شوند که در ادامه به طور مفصل به آنها خواهیم پرداخت. 

شل شدن روکش ایمپلنت

روکش ایمپلنت همان بخش قابل رؤیت ایمپلنت است که توسط اطرافیان دیده می شود و نقش زیبایی و عملکردی دارد. یکی از شایع ترین علل شل شدن ایمپلنت، مشکل در روکش آن است. اگر روکش به درستی روی ایمپلنت فیکس نشده باشد یا دچار آسیب شود، امکان لق شدن آن وجود دارد. در این شرایط معمولا دندانپزشک می تواند با محکم کردن مجدد روکش یا تعویض آن، مشکل را برطرف کند.

تحلیل استخوان فک

ایمپلنت دندان به استخوان فک متصل می شود و با آن یکپارچه می گردد. اگر به هر دلیلی استخوان اطراف ایمپلنت دچار تحلیل شود، موجب سست شدن و لقی ایمپلنت می گردد. تحلیل استخوان می تواند به دلیل عدم رعایت بهداشت، التهاب لثه، پوکی استخوان، دیابت و سایر بیماری های زمینه ای ایجاد شود. تحلیل استخوان نشانه شکست ایمپلنت محسوب می شود.

پری ایمپلنت

عفونت و التهاب بافت های اطراف ایمپلنت که به آن پری ایمپلنت گفته می شود، از دیگر علل شایع شل شدن ایمپلنت است. اگر التهاب لثه در مراحل اولیه تشخیص داده شود، با رعایت بهداشت دهان و مصرف آنتی بیوتیک قابل کنترل است اما پیشرفت عفونت نهایتا به تخریب استخوان و شل شدن ایمپلنت منجر خواهد شد. پری ایمپلنت باید حتما توسط دندانپزشک درمان شود.

سایر علل شل شدن روکش ایمپلنت

برخی علل دیگر نیز می توانند باعث شل شدن و افتادن روکش ایمپلنت شوند. اعمال فشارهای بیش از حد مانند دندان قروچه یا جویدن اجسام سخت می تواند به روکش آسیب وارد کند. بلندتر بودن ایمپلنت از سطح دندان های مجاور نیز فشار بیشتری را به آن وارد می کند.

چسباندن نامناسب روکش به ایمپلنت که ناشی از بی دقتی یا کمبود مهارت دندانپزشک باشد، احتمال جدا شدن روکش را افزایش می دهد. شل شدن پیچ نگهدارنده یا کوتاه بودن پیچ پروتز نیز از دیگر عوامل شل شدن روکش هستند.

عدم تناسب اجزای ایمپلنت با یکدیگر چه از نظر اندازه و چه از نظر جنس و کیفیت آنها باعث بروز مشکل در ایمپلنت و لقی روکش می گردد. حتی اگر اجزای ایمپلنت سالم باشند ولی زاویه قرارگیری آنها اشتباه باشد به پایداری روکش لطمه می زند.

عدم رعایت دستورات سازنده ایمپلنت از سوی دندانپزشک مانند چسباندن نامناسب اجزا یا تغییر پیچ در مدل های خاص باعث ایجاد مشکل در ایمپلنت خواهد شد.  بنابراین مهارت، دقت و تجربه لازم دندانپزشک در این زمینه بسیار حیاتی است.

مهم ترین علت شل شدن ایمپلنت دندان

با وجود تنوع علل احتمالی لق شدن ایمپلنت، مهمترین عامل در این زمینه بی توجهی فرد به مراقبت های لازم پس از کاشت ایمپلنت است. عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، پیگیری نکردن دستورات پس از جراحی ایمپلنت، پرهیز نکردن از غذاها و عادات مضر، همگی می توانند موفقیت درمان را با خطر مواجه کنند.

عفونت لثه در اثر تجمع پلاک و جرم اصلی ترین تهدید برای سلامت ایمپلنت است. همچنین مواد غذایی سفت و چسبنده، مصرف دخانیات و بی توجهی به چکاپ های دوره ای نیز از دیگر علل ایجاد مشکل در ایمپلنت هستند. بنابراین رعایت دقیق توصیه های بهداشتی پس از ایمپلنت و پیگیری منظم روند ترمیم نقش کلیدی در پیشگیری از شل شدن ایمپلنت دارند.

شل شدن روکش ایمپلنت

از آنجا که نگهداری صحیح روکش نقش مهمی در طول عمر ایمپلنت دارد، لازم است به نحوه چسباندن و انواع روکش ها اشاره کنیم. دو روش اصلی برای اتصال روکش به ایمپلنت وجود دارد: چسباندن با چسب و چسباندن با پیچ. روش چسباندن روکش با چسب احتمال شل شدن بیشتری نسبت به روش پیچی دارد.

از نظر جنس روکش نیز دو نوع اصلی وجود دارد. روکش های پی اف ام (PFM) که از ترکیب فلزات و سرامیک ساخته می شوند و روکش های تمام سرامیکی (زیرکونیا). روکش های PFM ارزان تر هستند اما ممکن است باعث تغییر رنگ لثه شوند. روکش های زیرکونیا علیرغم قیمت بالاتر، ظاهر طبیعی تر و سازگاری بیشتری با بافت دهان دارند.

بیمارانی که از روکش های PFM استفاده می کنند باید بیشتر مراقب شل شدن آن باشند. همچنین با رعایت بهداشت دهان از تیرگی لثه پیشگیری کنند. روکش های سرامیکی ظاهر بهتر و ماندگاری بالاتری دارند اما بی توجهی به سلامت آنها باز هم چسب روکش ایمپلنت را دچار مشکل خواهد کرد.

انواع مختلف لق شدن ایمپلنت دندان

باز شدن چسب و لق شدن ایمپلنت دندان انواع مختلفی دارد. گاهی صرفا روکش ایمپلنت شل می شود که مشکل چندان جدی نیست. گاهی ممکن است فیکسچر یا پیچ نگهدارنده ایمپلنت دچار لقی شود و گاهی اوقات هم کل مجموعه پایه و تاج ایمپلنت سست می شود که به معنی شکست کامل ایمپلنت است.

لق شدن روکش ایمپلنت در صورتی که به دلیل آسیب یا ضربه بوده باشد، با یک ویزیت ساده دندانپزشکی و محکم کردن یا تعویض روکش برطرف می شود. اما اگر شل شدن روکش ناشی از مشکلی در داخل ایمپلنت باشد، نیاز به بررسی بیشتر و شاید تعویض کامل ایمپلنت خواهد بود.

شل شدن پیچ داخلی ایمپلنت که وظیفه اتصال پایه به استخوان را دارد، مشکل جدی تری محسوب می شود و در صورت تکرار می تواند منجر به شکست ایمپلنت شود. در این حالت فشار های وارده مانند دندان قروچه یا التهاب لثه نیز باعث سست تر شدن پیچ می گردد.

اگر کل سیستم ایمپلنت شامل پایه، پیچ، اباتمنت و تاج دچار لقی و حرکت شوند، به معنی از دست رفتن یکپارچگی ایمپلنت با استخوان فک است. در این حالت علیرغم امکان نصب مجدد اجزای ایمپلنت، باید در مورد جایگزینی کل ایمپلنت تصمیم گیری کرد تا مشکل دوباره عود نکند.

تشخیص شل شدن ایمپلنت دندان

وقتی ایمپلنت دندان دچار لقی و شل شدن می شود، معمولا با نشانه هایی همراه است. این علائم کمک می کنند تا فرد متوجه بروز مشکل شده و به دندانپزشک مراجعه کند. برخی از شایع ترین علائم عبارتند از:

احساس لقی و حرکت ایمپلنت در دهان به خصوص حین جویدن غذا که با دست هم لمس می شود. درد و حساسیت در ناحیه ایمپلنت و اطراف آن که با فشار دادن تشدید می شود. تورم، قرمزی و پس روی لثه اطراف ایمپلنت که نشانه التهاب است.

گیر کردن مداوم مواد غذایی بین ایمپلنت و لثه که با مسواک هم به سختی تمیز می شود. خونریزی از لثه اطراف ایمپلنت به خصوص هنگام مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن.

اختلال در جویدن و احساس ناراحتی هنگام گاز زدن که ناشی از عدم ثبات ایمپلنت است. تغییر رنگ و تیره شدن لثه مجاور ایمپلنت که می تواند علامت عفونت باشد.

ظاهر شدن ترک یا شکستگی روی روکش ایمپلنت که با چشم دیده می شود. تغییر طعم و بوی نامطبوع دهان که نشانه التهاب لثه و عفونت است. در مواردی حتی ممکن است ترشحات چرکی از اطراف ایمپلنت خارج شود.

بروز حتی یکی از این علائم زنگ خطر جدی است و باید بلافاصله مورد تو جه دندانپزشک قرار گیرد. هر چه زودتر علت لقی ایمپلنت مشخص و رفع شود، احتمال حفظ ایمپلنت بیشتر خواهد بود. نادیده گرفتن مشکل ایمپلنت می تواند عواقب جدی مانند از دست رفتن کامل ایمپلنت را در پی داشته باشد.

عوارض لق شدن ایمپلنت دندان

اگر لقی و تحرک ایمپلنت نادیده گرفته شود و بدون درمان رها گردد، می تواند عواقب وخیم و جبران ناپذیری داشته باشد. مهمترین عارضه، گسترش عفونت از ناحیه ایمپلنت به استخوان فک و ساختارهای مجاور است. عفونت موضعی به تدریج می تواند تمام دهان و حتی گردن و مغز را نیز درگیر سازد.

عفونت گسترش یافته اطراف ایمپلنت باعث نابودی بافت نرم و استخوان می شود. نهایتا ایمپلنت با از دست دادن ساختارهای حمایت کننده کاملا شل شده و می افتد. عفونت حتی می تواند وارد جریان خون شده و در نقاط دیگر بدن عوارضی ایجاد کند.

در موارد پیشرفته عفونت منتشر اطراف ایمپلنت خطر ایجاد سپسیس، آبسه مغزی و خفگی ناشی از تورم حنجره را به همراه دارد. بنابراین با مشاهده هر گونه علائم لقی ایمپلنت یا عفونت باید سریعا به دنبال درمان قطعی بود. هرگز نباید ایمپلنت آسیب دیده را به حال خود رها کرد.

راه های جلوگیری از شل شدن روکش

خوشبختانه با رعایت یکسری نکات و مراقبت های ساده می توان از بروز مشکل برای ایمپلنت دندان و شل شدن روکش آن پیشگیری کرد. در درجه اول باید بهداشت کامل دهان و دندان را از طریق مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و استفاده از دهانشویه رعایت نمود.

مراجعات منظم به دندانپزشک هر 6 ماه یکبار برای چکاپ ایمپلنت و جرم گیری ضروری است. باید از مصرف غذاهای سفت و چسبنده مانند آبنبات، کاکائو و خشکبار پرهیز کرد. همچنین پرهیز از مصرف سیگار و سایر دخانیات موجب کاهش احتمال عفونت لثه و شل شدن ایمپلنت می شود.

در صورت داشتن عادت دندان قروچه باید حتما از محافظ دندان در طول خواب استفاده کرد تا فشار کمتری به روکش ایمپلنت وارد شود. اصلاح ناهنجاری های فکی و دندانی توسط دندانپزشک هم در کاهش فشار روی ایمپلنت مفید است.

اگر ایمپلنت شما دچار آسیب شد یا علائم لقی و عفونت نشان داد، نباید درمان را به تأخیر انداخت. مراجعه به موقع و درمان سریع اختلالات ایمپلنت شانس حفظ آن را افزایش می دهد. با رعایت این نکات می توان سال ها از داشتن ایمپلنتی سالم و زیبا لذت برد.

افراد در معرض خطر شل شدن ایمپلنت

اگرچه شل شدن ایمپلنت می تواند برای هر فردی رخ دهد، اما برخی افراد بیشتر مستعد این مشکل هستند. افرادی که بهداشت دهان و دندان خود را رعایت نمی کنند و به دستورات پس از جراحی اهمیت نمی دهند در معرض خطر بالاتری برای بروز مشکلات ایمپلنت قرار دارند.

از طرف دیگر زمینه های پزشکی خاص نیز احتمال بروز مشکل در ایمپلنت را افزایش می دهد. برای مثال بیماران دیابتی که قند خون خود را به خوبی کنترل نمی کنند، به دلیل اختلال در ترمیم زخم ممکن است ایمپلنت موفقیت آمیزی نداشته باشند و مستعد عفونت و شل شدن آن شوند.

افراد با پوکی استخوان نیز قادر به نگهداری ایمپلنت در استخوان نیستند و ایمپلنت به تدریج شل می شود. لثه های حساس و عفونی هم محیط مناسبی برای ایمپلنت ایجاد نمی کنند. برخی داروهای خاص مانند داروهای پیوند عضو هم با تضعیف سیستم ایمنی می توانند ایمپلنت را مستعد عفونت کنند.

سابقه رادیوتراپی در ناحیه دهان و فک به دلیل ضعیف کردن بافت ها امکان ایجاد مشکل برای ایمپلنت را بالا می برد. بنابراین این گروه ها باید بیش از سایرین مراقب سلامت ایمپلنت خود باشند و در صورت بروز هر گونه اختلال به سرعت تحت درمان قرار گیرند.

اقدامات لازم در صورت افتادن یا شل شدن روکش ایمپلنت

اگر شما هم جزو افرادی هستید که با مشکل شل شدن یا افتادن روکش ایمپلنت خود مواجه شده اید، مهمترین کار حفظ خونسردی است. ابتدا نفس عمیق بکشید و بدانید که این اتفاق برای بسیاری از افراد رخ داده و راه حل دارد.

در وهله اول اگر قطعه ای از روکش یا ایمپلنت جدا شده، آن را نگهدارید و به همراه خود نزد دندانپزشک ببرید. از جویدن غذا و وارد کردن فشار روی ایمپلنت آسیب دیده خودداری کنید تا مشکل تشدید نشود.

آنچه اهمیت دارد تماس فوری با دندانپزشک و هماهنگ کردن یک وقت ویزیت در اولین زمان ممکن است. خجالت نکشید و مشکل را با پزشک در میان بگذارید. ایشان با معاینه و بررسی می توانند علت را کشف کرده و درمان مناسب را آغاز کنند.

تا زمان مراجعه به دندانپزشک، می توانید با شستن مرتب دهان با دهانشویه های مخصوص التهاب لثه را کنترل کنید. تمیز کردن ملایم محل با پنبه آغشته به آب اکسیژنه هم برای کاهش عفونت موضعی کمک کننده است.

حتما به توصیه های دندانپزشک خود در مورد نحوه مراقبت از ایمپلنت آسیب دیده تا زمان ترمیم کامل توجه کنید. با کمی حوصله و همکاری، در اغلب موارد می توان ایمپلنت را درمان کرد و مانع از دست رفتن آن شد.

درمان های شل شدن ایمپلنت

درمان شل شدن و لقی ایمپلنت بسته به علت و میزان مشکل متفاوت است. در سال های اخیر با پیشرفت روش های دندانپزشکی انواع روش ها برای حل مشکلات ایمپلنت ابداع شده اند. مهمترین اولویت، برطرف کردن عفونت احتمالی است.

در مواردی که شل شدن صرفا مربوط به روکش ایمپلنت است، پس از جرم گیری و رفع التهاب، با محکم کردن یا تعویض روکش مشکل حل می شود. اما اگر شل شدن ناشی از نقص در اتصال داخلی ایمپلنت باشد، شاید لازم باشد پیچ یا اباتمنت ها نیز تعویض گردند.

برای ایمپلنت هایی که دچار شکست شده و یکپارچگی خود با استخوان را از دست داده اند، بهترین کار خارج کردن کامل ایمپلنت است. سپس باید منتظر ماند تا التهاب و عفونت برطرف شوند و استخوان دوباره برای دریافت ایمپلنت جدید آماده گردد.

گاهی ممکن است شکستگی محدود به بدنه ایمپلنت باشد و فیکسچر همچنان ثابت باشد. در این موارد با برداشتن قسمت های شکسته و جایگزین کردن آنها می توان از تعویض کل ایمپلنت پرهیز کرد. به هر حال انتخاب بهترین درمان بر عهده متخصص ایمپلنت است.

در برخی موارد اگر علت زمینه ای مانند ضعف استخوان فک وجود داشته باشد، تا قبل از رفع مشکل نمی توان ایمپلنت جدیدی را کاشت. ممکن است فرد نیاز به پیوند استخوان داشته باشد تا بستر مناسبی برای ایمپلنت ایجاد شود.

برخی روش های کمکی دیگر نیز برای کمک به ماندگاری ایمپلنت وجود دارند. تقویت لثه با جراحی لثه، استفاده از ژل های حاوی فاکتورهای رشد و حتی کمک گرفتن از سلول های بنیادی نمونه هایی از این تکنیک ها هستند که در مطب های پیشرفته ایمپلنت انجام می شوند.

هزینه درمان شل شدگی روکش ایمپلنت

هزینه لازم برای درمان لقی و شل شدگی ایمپلنت بسته به نوع درمان مورد نیاز متغیر است. اگر فقط به  تعویض یا چسباندن مجدد روکش نیاز باشد، هزینه آن حدود یک میلیون تومان است. البته هزینه ممکن است با توجه به روش اتصال روکش و متریال آن فرق کند.

اگر لازم باشد علاوه بر روکش، پیچ و سایر اجزای ایمپلنت نیز تعویض شوند هزینه درمان افزایش می یابد. تعویض کامل ایمپلنت طبیعتا با صرف هزینه ای مشابه کاشت اولیه ایمپلنت همراه است. در صورت نیاز به جراحی ترمیمی بافت یا استخوان، هزینه درمان بیشتر خواهد شد.

البته نباید فراموش کرد که اجازه دادن به پیشرفت مشکل ایمپلنت و از دست رفتن کامل آن هزینه بسیار بیشتری از درمان به موقع ایمپلنت خواهد داشت. بهتر است با مشاهده اولین علائم شل شدن یا عفونت ایمپلنت برای درمان آن اقدام کرد تا از هزینه های بیشتر در آینده جلوگیری شود.

نتیجه گیری

ایمپلنت دندان یکی از بهترین گزینه ها برای جایگزینی دندان های از دست رفته است که نقش بسیار مهمی در سلامت دهان و همچنین زیبایی لبخند دارد. اما گاهی ممکن است به دلایل مختلفی ایمپلنت دچار شل شدگی و لقی شود که نیازمند رسیدگی فوری است.

خوشبختانه در اکثر موارد با مراجعه به موقع به متخصص ایمپلنت و انتخاب درمان مناسب می توان از پیشرفت مشکل و نهایتا از دست رفتن ایمپلنت پیشگیری کرد. درمان ممکن است شامل محکم کردن مجدد یا تعویض روکش ایمپلنت، برطرف کردن عفونت بافتی یا حتی در موارد پیشرفته خارج کردن کامل ایمپلنت و کاشت مجدد آن باشد.

اما مهمترین اصل برای جلوگیری از شل شدن ایمپلنت، رعایت نکات بهداشتی و مراقبت های لازم پس از جراحی است. با مراجعه منظم به دندانپزشک، کنترل عفونت احتمالی و ترک عادت های مضر می توان سال ها از ایمپلنتی سالم و استوار بهره مند بود.

در صورتی که با مشکل شل شدن ایمپلنت خود مواجه شدید، به یاد داشته باشید که با کمک به موقع از سوی کلینیک و متخصصین ایمپلنت می توان اوضاع را سر و سامان داد. در کلینیک دندانپزشکی نیکس با تیمی مجرب و با پشتوانه سال ها تجربه موفق در زمینه درمان ایمپلنت آماده ارائه بهترین خدمات به شما هستیم.

امیدواریم این اطلاعات برای آشنایی شما با مسئله شل شدن ایمپلنت و راه های مقابله با آن مفید بوده باشد. در صورت داشتن هرگونه سوال یا نیاز به مشاوره تخصصی، می توانید با کلینیک ما تماس گرفته یا برای ویزیت حضوری اقدام نمایید.