ایمپلنت دندانی ساب پریوستیل یه روش جایگزین برای کاشت ایمپلنته. تو این روش، یه شکاف کوچیک روی استخوان ایجاد می‌کنن، ایمپلنت رو می‌ذارن و دوباره می‌بندنش. این عمل دو مرحله داره:
مرحله اول، یه برش کوچیک روی استخوان می‌دن و تو مرحله دوم، با بخیه یا گیره می‌بندنش. این کار باعث می‌شه جراح‌ها راحت‌تر ایمپلنت رو بذارن چون دیگه لازم نیست یه منطقه بزرگ رو باز کنن. علاوه بر این، بعد از عمل جای زخم کمتری می‌مونه. تو این مقاله همه چیز رو درباره ایمپلنت‌های ساب پریوستیل و تفاوتشون با ایمپلنت‌های معمولی توضیح می‌دیم.
ایمپلنت دندانی ساب پریوستیل چیه؟
این نوع ایمپلنت داخل استخوان خود بیمار قرار می‌گیره. با ایمپلنت معمولی که تو بافت لثه گذاشته می‌شه فرق داره. خط استخوان-لثه جاییه که استخوان و بافت لثه به هم می‌رسن. ایمپلنت‌های معمولی تو بافت لثه قرار می‌گیرن، ولی ساب پریوستیل زیر استخوان ولی داخل بافت لثه گذاشته می‌شه. یعنی این نوع ایمپلنت رو نمی‌شه برای نگه داشتن روکش یا بریج دندون استفاده کرد.
وقتی ایمپلنت ساب پریوستیل رو می‌ذارن، یه سوراخ کوچیک تو استخوان ایجاد می‌کنن و ایمپلنت رو توش قرار می‌دن. سوراخ رو با ماده پیوند استخوان پر می‌کنن تا رشد استخوان جدید رو تحریک کنه و به نگه داشتن ایمپلنت کمک کنه. بافت لثه رو هم به ایمپلنت و استخوان اطراف بخیه می‌زنن تا بیشتر ثابت بمونه.
ایمپلنت رو چطوری می‌ذارن؟
عمل ایمپلنت ساب پریوستیل با یه برش کوچیک، با یا بدون بی‌حسی انجام می‌شه. اول بافت لثه رو می‌برن تا استخوان مشخص بشه. بعد جراح یه سوراخ کوچیک تو استخوان ایجاد می‌کنه تا ایمپلنت رو بذاره. وقتی ایمپلنت رو گذاشت، سوراخ رو با بافت لثه می‌پوشونه تا بسته بشه. دو روش برای گذاشتن ایمپلنت ساب پریوستیل وجود داره – با دریل یا با یه وسیله مخصوص.
مزایای عمل ایمپلنت ساب پریوستیل
مزیت اصلی این روش اینه که برش کوچیک‌تره. یعنی جای زخم کمتر دیده می‌شه و زودتر خوب می‌شه. برای کسایی که می‌خوان ایمپلنت دندان بذارن ولی نمی‌خوان جای زخم طولانی مدت رو لثه‌شون بمونه گزینه خوبیه. این روش کمتر از روش معمولی درد داره چون بافت کمتری رو می‌برن. همچنین برای بیمارایی که استخوان فک ضعیف یا کیفیت استخوان پایینی دارن مناسب‌تره، چون به اندازه روش معمولی به استخوان فشار نمیاره.
معایب این روش ایمپلنت
این روش گرون‌تر از روش معمولیه چون به ابزار گرون قیمت و زمان جراحی بیشتری نیاز داره. همچنین نتیجه‌ش قابل پیش‌بینی نیست. چون موقعیت نهایی ایمپلنت تا آخر عمل که سوراخ تو استخوان ایجاد می‌شه مشخص نمی‌شه. کسایی که این نوع ایمپلنت رو می‌ذارن ممکنه نتونن بریج یا دندون مصنوعی داشته باشن چون بافت لثه‌شون بیرون نیست.
کدوم روش برای شما بهتره؟
روش ساب پریوستیل برای بیمارایی که می‌خوان جای زخم دیده نشه و کیفیت و مقدار استخون خوبی دارن بهترین گزینه‌ست. برای کسایی که کیفیت استخون پایین یا لثه نازک دارن مناسب نیست. روش معمولی هم برای بیمارایی که کیفیت استخون خوبی دارن گزینه خوبیه، ولی برای کسایی که مقدار استخون کم یا لثه نازک دارن مناسب نیست. چون برای گذاشتن ایمپلنت به برش بزرگ‌تری نیاز داره.
نتیجه‌گیری
روش ایمپلنت ساب پریوستیل یه جایگزین برای روش معمولیه. تو این روش ایمپلنت رو زیر استخون و داخل بافت لثه می‌ذارن. این روش گرون‌تر از روش معمولیه و به مهارت بیشتری نیاز داره. همچنین نتیجه‌ش قابل پیش‌بینی نیست و برای بیمارایی که کیفیت استخون پایین یا لثه نازک دارن مناسب نیست. این روش برای بیمارایی که می‌خوان جای زخم کمتر دیده بشه و کیفیت و مقدار استخون خوبی دارن بهترین گزینه‌ست.
